​

De liefde voor het Joodse land en volk kregen we al van jongs af aan mee. Toen we elkaar het jawoord gaven, bracht onze huwelijksreis ons dan ook naar Israël. Dat was in het jaar dat de staat Israël zijn veertigste verjaardag vierde. Die reis maakte grote indruk op ons en versterkte de band met het land en het volk.

 

Hoewel we in de hervormde kerk actief waren in de Israëlcommissie, voelden we in toenemende mate een bepaalde leemte, maar we wisten niet hoe we die konden opvullen. Totdat we in 2011 Bart Repko hoorde spreken. Wat hij over het wachterschap vertelde was nieuw voor ons, maar tegelijk ook zo vertrouwd. Vol van wat we die avond hadden gehoord, wisten we dat er bij ons definitief iets was veranderd. Uiteindelijk heeft dat ertoe geleid dat we, samen met onze vier kinderen, onze eigen weg met de Vader zijn gegaan.

 

Als je de Vader lief hebt kun je niet om Jeshua heen, maar evenmin om Israël, want beiden spelen een onvervangbare rol in Gods reddingsplan met de mensheid, beiden vervullen de rol van Gods lijdende dienstknecht (Jesaja 53; Psalm 44:23; Kolossenzen 1:24). Daarom noemt de Vader hen ook beiden ‘Mijn zoon’ (Exodus 4:22; Mattheüs 3:17) en ‘Mijn dienaar’ (Jesaja 49:6, 49:3), zijn ze beiden Gods ‘getuige’ (Jesaja 43:10; Johannes 1:7). Van zowel Jeshua als van Israël lezen we dat ze op de derde dag uit de dood opstonden (Hosea 6:2; Mattheüs 20:19) en dat God ín hen Zijn grootheid toont (Jesaja 49:3; Johannes 17:4).

 

Wij ervaren het als een voorrecht om een wachter te zijn, om elke dag de Vader te herinneren aan Zijn beloften Zijn Koninkrijk van recht en gerechtigheid te grondvesten (Daniël 2:44; Jesaja 62:7; Lucas 1:32). Als we de Vader herinneren, klinkt dat als een lofzang voor Hem. Door zo Zijn Naam te verheerlijken wordt, tot glorie voor al Zijn getrouwen, het geschreven recht voltrokken (Psalm 149:5-9; Efeziërs 6:12).

 

Voor Israël, dat negentien eeuwen lang dubbel heeft moeten lijden (Jesaja 51:19), is dat zichtbaar in het herstel van het land en de terugkeer van het Joodse volk (Jeremia 24:6, 29:14, 31:9-12, 32:37-41; Ezechiël 20:41; Micha 2:12). Voor de volken, die tegen Zijn lieveling hebben samengespannen om hen te verdelgen en hun land te verdelen (Psalm 83:3-5; Joël 4:2), is dat zichtbaar in de toenemende chaos en verwarring (Jesaja 34:11), in de vloek (אלה, a-lah) die de aarde verslindt (Jesaja 24:6).