Albert de Hoop, 18 april 2020
Psalm 13:2-4 (NBG) – Hoelang, Here? Zult Gij mij voortdurend vergeten? Hoelang zult Gij Uw aangezicht voor mij verbergen? Hoelang zal ik plannen koesteren in mijn ziel, kommer hebben in mijn hart, dag aan dag? Hoelang zal mijn vijand zich boven mij verheffen? Aanschouw toch, antwoord mij, Here, mijn God! Verlicht mijn ogen, opdat ik niet inslape ten dode;
Deze psalm verwoordt de schreeuw van Israël naar God. Door de eeuwen heen heeft Israël uitgeroepen naar God om Zijn genade, Zijn barmhartigheid. Tijdens kruistochten, inquisitie, pogroms, de Shoa. ‘Hoelang nog? Onze ellende duurt al zo lang.’ Plannen maken is er niet bij, er is teveel ellende. ‘Hoe lang moet dat nog duren?’ Het heeft eeuwen geduurd voordat God Zich opnieuw naar Israël wendde (Psalm 102:18).
En nu, in deze tijd, horen we hier in Israël en in de rest van de wereld om een heel andere reden diezelfde vraag opnieuw: ‘Hoelang moet dit nog duren?’ Dit coronavirus gaat al zo’n tijd rond. We kampen al weken met deze situatie. Mensen sterven, angst heerst, we kunnen geen plannen maken. ‘Hoelang moet dit nog duren?’ Geen mens kan op die vraag antwoord geven, ook al wordt dit natuurlijk wel geprobeerd. Er wordt gesproken over exit-strategieën, de tijd ná de corona-crisis. Er zijn er die denken of hopen op maximaal een paar weken, weer anderen kijken vooruit naar maanden. En afgelopen week hoorde ik zelfs iemand spreken over twee of drie jaar voordat dit alles achter de rug is.
Moet je je voorstellen. We hadden geleerd om te leven met de gedachte: wat je wilt, kun je krijgen, sterker nog, daar heb je recht op. De song van Queen was zo ongeveer het credo van onze tijd: ‘I want it all and I want it now!’ Geen tijd om te wachten of geduld te hebben, nee, de verlangens zijn er nu, dus moet het verlangen nú vervuld worden.
En dan stopt zo’n beetje de hele wereld. Onze maatschappij, die volledig afgestemd is op instant-bevrediging, komt met een schok tot stilstand. Opeens moeten we geduld hebben tot deze ramp voorbij is. En dat het een ramp is, mag duidelijk zijn.
Het is opmerkelijk hoe wereldwijd deze corona-problematiek is. Inmiddels hebben al meer dan 185 van de 195 landen hiermee te maken. Met dit gegeven trof het mij hoe in Jesaja 24 geschreven wordt over Gods gericht over de aarde.
Jesaja 24:1-2 (NBG) – Zie, de Here ontledigt en verwoest de aarde, keert haar onderstboven en verstrooit haar inwoners. Dan vergaat het de priester als het volk, de heer als de knecht, de meesteres als haar dienstmaagd, de verkoper als de koper, wie te leen ontvangt als wie te leen geeft, de schuldenaar als de schuldeiser.
De aarde wordt ontwricht en het raakt iedereen. Geloofsgemeenschappen mogen niet of heel beperkt nog samenkomen, zowel de voorgangers als de gemeenteleden treft dit. Werkgevers en werknemers lopen keihard tegen deze crisis aan. Als je inkopen wilt doen kun je bijna niet meer ‘gewoon’ in een winkel komen. Ook de financiële wereld wordt er door getroffen. En dan maakt het niet uit of je aan de top van de maatschappelijke ladder staat of ergens onderaan. Dit virus met zijn gevolgen raakt iedereen.
Wat te denken van de volgende verzen:
Jesaja 24:7-9 (NBG) – De most treurt, de wijnstok verkwijnt, alle blijden van hart zuchten. De vrolijke tamboerijnen zwijgen, het rumoer der uitgelatenen heeft opgehouden, de vrolijke citer zwijgt. Men drinkt geen wijn meer onder gezang ...
Ga maar eens kijken bij de restaurants, bij de cafés, de uitgaansgelegenheden. Het is stil geworden. Je ziet bijna voor je ogen de vervulling van deze profetie. Wat een tijd is dit!
En kunnen wij, gelovigen, dit aan? We geloven in de Almachtige God, de God van Abraham, Isaak en Jacob. Die God die hemel en aarde in Zijn hand houdt. Dan hoeven we toch niet bang te zijn? Maar ja, de praktijk is weerbarstiger. We zijn soms wel bang, als het niet voor onszelf is, dan wel voor onze geliefden, onze kinderen, kleinkinderen, onze ouders, grootouders, vrienden, noem maar op. Gaat dit ons persoonlijk raken of gaat het aan ons voorbij? En we vragen ons af hoelang dit nog gaat duren. Blijven we veilig en gezond? Komen wij zonder kleerscheuren en zonder verlies door deze crisis heen?
In de Bijbel kom je nog iemand tegen die bedacht was op eigen veiligheid en behoud. Koningin Esther. Zij had niet te maken met een onzichtbaar virus maar een meer dan zichtbaar virus, namelijk Jodenhaat. De dreiging was gigantisch, de uitroeiing van het Joodse volk was aanstaande. En Esther dacht aan haar eigen leven.
Niet gek dat zij aan zichzelf dacht, gewoon heel menselijk. Als zij in die tijd van dreiging zichzelf bekend zou maken, dan liep ze dubbel risico om haar leven te verliezen. Als het niet door de hand van de koning was, dan wel door de hand van Haman. En dus wilde zij niets weten van het voorstel van haar oom Mordechai om naar de koning te gaan ten behoeve van het Joodse volk. Mordechai heeft dit echter stevig aangepakt en precies aangereikt wat echt van belang was.
Esther 4:13-14 (NBG) – … Beeld u niet in, dat gij alleen van al de Joden ontkomen zult, omdat gij in het paleis des konings zijt. Want, als gij in deze tijd blijft zwijgen, dan zal er voor de Joden wel van andere zijde redding en uitkomst opdagen, maar gij en uws vaders huis zult omkomen, en wie weet, of gij niet juist met het oog op deze tijd de koninklijke waardigheid verkregen hebt.
Redding en uitkomst zouden zeker komen, dat was niet het punt. Mordechai maakte haar duidelijk dat het niet per ongeluk was dat zij precies in die tijd koningin was, het was juist vanwege die tijd dat zij die plek had gekregen. Het had een bedoeling. Zij had een uitverkoren positie om te participeren in die redding en uitkomst. En Esther, ze deed wat juist was en ze nam haar positie in.
En die geschiedenis heeft een boodschap voor jou vandaag. Het is niet per ongeluk dat jij vandaag leeft. Jij bent geboren voor deze tijd. Je hebt de Koning der Koningen leren kennen, wat meer is, je mag je zelfs een kind van Hem noemen. Je bent tot een koninklijke positie gekomen. Met het oog op deze tijd!
En in deze tijd leven we, zowel in Israël als in de rest van de wereld, met heel veel verdriet, gemis, sterven en rouw. Onzekerheid staat met hoofdletters geschreven. Maar hoe beangstigend en zorgelijk deze tijd ook is, je mag voorbij gaan aan je angsten en zorgen en je realiseren dat het Gods bedoeling is dat jij nu leeft. Hij wil juist dat jij, net als Esther, je positie inneemt en de weg vindt naar Hem, die grote Koning. Paulus gaf ons een hele waardevolle raad.
Efeziërs 5:15-17 – Let dus goed op welke weg u bewandelt, gedraag u niet als dwazen maar als verstandige mensen. Gebruik uw dagen goed, want we leven in een slechte tijd. Wees niet onverstandig, maar probeer te begrijpen wat de Heer wil.
Het is een hele slechte tijd waarin we leven, maar probeer vooral te begrijpen wat de Heer wil. Het gaat er dus niet om dat we precies kunnen uitleggen waar we ons bevinden op Gods kalender. We hoeven niet overal pasklare antwoorden op te hebben om de moeite van deze tijd te verklaren. We hoeven ook geen fraaie woorden te hebben om de zorgen en de angsten weg te redeneren. We hebben maar één ding te doen: naar Vader toe gaan.
Ook hier in Israël zien we bij velen een houding die meer gericht is op God, de Vader. De gebeden die dagelijks gebeden worden, hebben voor velen nog meer betekenis gekregen. De verwachting dat nu eindelijk de Messias zal komen is groot. Eén van de leidende rabbi’s hier in Israël sprak zelfs uit, dat hij stellig verwachtte dat de Messias juist deze Pesach zou komen. Zoals destijds Mozes als bevrijder en redder van zijn volk was gekomen, zo zou nu ook de Messias komen. En niet alleen deze rabbi spreekt over de komende Messias. Op één van de Israëlische nieuwssites wordt de vraag gesteld wat voor een persoon de komende Messias zal zijn: lieflijk, engelachtig of juist een strijder en bevrijder? En op de site van Israël Today kun je lezen dat de belangrijkste rabbi’s van Israël niet naar het buitenland willen omdat ze bang zijn dat ze de komst van de Messias dan missen.
Yeshua heeft met het oog op het einde van de tijd en de komst van de Zoon des mensen, gewezen op de tekenen die we dan zullen zien, zoals besmettelijke ziekten (Lucas 21:11). Ook noemde Hij oorlogen en aardbevingen. Afgelopen week waren hier in Israël in korte tijd drie aardbevingen. Het is niet voor niets dat wij zeggen dat we de voetstappen van de Messias al kunnen horen.
Nog een ander teken dat we zien is de enorme regenval van deze winter. Onder de orthodoxe Joden leeft al jaren de verwachting dat het meer van Galilea vol zal zijn als de Messias komt. En het meer, dat jarenlang veel te weinig water bevatte, is nu bijna vol! Zodra het helemaal vol is – en dat is nog maar een paar centimeter – wordt de dam opengezet om het water via de Jordaan te laten wegstromen. Dit water zal op zijn beurt de Dode Zee voeden. De zee waar geen leven is, maar waarvan wel beloofd wordt dat hij weer leven zal bevatten. In de Dode Zee staat het water nu ook veel te laag, maar als dit aangevuld gaat worden met het verse, levende water uit de Jordaan, dan zal dat gevolgen hebben voor de samenstelling in dit meer. Dan hoeven we alleen nog maar te wachten tot ook uit Jeruzalem het water van de tempelbeek gaat stromen (Ezechiël 47). Als dat gebeurt, dan zal de Dode Zee echt helemaal vol levend water zijn en vol met leven in het water. Dan zullen er zelfs vissers bij Ein Gedi zijn (Ezechiël 47:10). Nu misschien nog onvoorstelbaar, maar met alles wat nu gebeurt, is het wel opeens heel dichtbij gekomen.
Alles bij elkaar is er een grote verwachting met betrekking tot de komst van de Messias en wat er dan allemaal gaat gebeuren. Heel mooi was het dan ook om op de Sederavond het avondgebed voor Pesach uit de Siddoer [1] te bidden en daarin de volgende woorden tegen te komen:
‘Heer, open mijn lippen en mijn mond zal de lof over U verkondigen. … Koning, helper, redder en beschermer, geprezen, U, Eeuwige, beschermer van Awraham. U bent te allen tijde machtig, Heer. U brengt doden weer tot leven, geweldig om te helpen. … U zorgt met liefde voor de levenden, brengt met grote barmhartigheid doden weer tot leven..., U houdt de belofte van trouw aan hen die in het stof slapen… U bent trouw aan Uw belofte, doden weer tot leven te brengen. Geprezen U, Eeuwige, die de doden weer tot leven brengt.’
Met de verwachting van de komst van de Messias, juist in deze tijd van verdriet en rouw, sprongen deze woorden er uit. Opstanding uit de dood! Met heel ons hart geloven we daarin en in dit gebed spreken we dat uit. Als Yeshua, de Messias, terugkomt op deze aarde gaan de graven open! De doden zullen leven (1 Thessalonicenzen 4:16)! Kun je je dat voorstellen?
Dat is wat Yeshua had aangekondigd tijdens Zijn leven. Uit Zijn woorden klinkt klaar en duidelijk dat Hij niet alleen gekomen was voor de mensen die Hem op dat moment ontmoetten en hoorden spreken. Zijn opdracht was vele malen groter. Het was en het is Gods bedoeling dat zelfs de doden zullen leven!
Johannes 5:25 – Ik verzeker u: er komt een tijd, en het is nu al zover, dat de doden de stem van Gods Zoon zullen horen en dat wie hem horen, zullen leven.
Toen Yeshua voor de laatste keer de Sedermaaltijd met Zijn discipelen vierde, heeft Hij op het brood (matses) en de wijn gewezen (Lucas 22:19-20) en de link gelegd naar wat Hij zou doen, namelijk dat Hij Zijn bloed en Zijn lichaam zou geven, zodat leven uit de doden realiteit zou worden.
Ik heb het heel bijzonder gevonden om die uitspraak van die Joodse rabbi te lezen, dat hij de Messias deze Pesach verwachtte en om te ontdekken hoe groot het verlangen naar de Messias is hier in Israël. Ik moest hierbij denken aan de woorden die aan het eind van het Nieuwe Testament zijn terug te vinden.
Openbaring 22:17 – De Geest en de bruid zeggen: ‘Kom!’ Laat wie luistert zeggen: ‘Kom!’
De Geest roept het uit: Kom! Ook de bruid, zegt dit. En zoals we weten is de bruid niemand minder dan Israël. Mooi is het dan om te lezen dat deze rabbi, deze zoon van Israël, uitziet naar de dag van komst van de Messias. Ook hij zegt: Kom!
En wij – het staat er al – die daar naar luisteren, zeggen met de Geest en met de Bruid: Kom!
Met groot verlangen zien we uit naar de komst van Yeshua in grote macht en majesteit. Want dan zullen de graven opengaan, dan zullen de tranen van de ogen weggeveegd worden, dan zal elke knie zich buigen en elke tong (Jood en niet-Jood samen) zal belijden dat Yeshua de Messias Heer is, en dit alles tot eer van God de Vader (Filippenzen 2:10-11).
En de vraag ‘hoelang nog?’ is er nog steeds. Net als alle mensen nu en in voorgaande eeuwen weten ook wij niet wanneer Yeshua terugkomt. Maar de gebeurtenissen van onze tijd moedigen ons wel aan om vol verwachting uit te zien naar die dag.
2 Petrus 3:12 (WV) – Kijk vol verwachting uit naar de dag van God en bespoedig Zijn komst.
Blijkbaar kunnen wij de komst van de Messias bespoedigen, juist door Hem te verwachten. En dat doen we dan ook samen met Gods volk Israël. Ik ben er heel erg van overtuigd dat het niet lang meer kan duren voordat Yeshua terugkomt. En ook al kennen we Gods kalender niet, met de woorden van de psalmist kunnen we wel onze Vader die in hemel is, aanroepen.
Psalm 102:14 – U zult opstaan en u over Sion ontfermen, de tijd van genade is gekomen, dit is het uur.
Ik zou willen herhalen: Dit is het uur! We leven op de drempel van Yeshua’s wederkomst. Dus als je wilt weten waar we nu staan, hoe laat het is in Gods ogen, dan zie je dat in deze psalm een klein stukje van de sluier wordt opgetild.
Psalm 102:17 – … als de HEER Sion heeft opgebouwd en Hij in majesteit is verschenen, …
Met eigen ogen kun je zien dat Sion wordt opgebouwd, het volk komt terug, het land wordt opgebouwd, Jeruzalem groeit en breidt uit, maar … de Heer is nog (net) niet verschenen.
Jij en ik, wij leven in het midden van dit vers. Nog even, en dan zullen we Hem zien! Wees dan ook als koningin Esther, en neem je positie in!
Shalom vanuit Jeruzalem,
Albert de Hoop, 18 april 2020
[1] Siddoer in de vertaling van Dasberg, pag. 259, uitgegeven door het NIK.