Albert de Hoop, augustus 2020
Hèt Nieuws in Israël vandaag? Geen soevereiniteit in Judea en Samaria, maar wel een vredesverdrag met de Verenigde Arabische Emiraten. Jawel, het derde land in de Arabische wereld dat vrede wil sluiten met Israël. Egypte en Jordanië waren de eersten en nu dan ook de VAE.
Volgens Trump een historische deal in de orde van grootte van het vredesakkoord tussen Egypte en Israël. We horen de trommels al roffelen en de bazuinen schallen. Een heel grote stap, een wijs besluit, slimme diplomatie. Allemaal uitdrukkingen die gebruikt worden om dit gebeuren te duiden.
Toch is Israël niet eensgezind lovend over deze stap. Netanyahu heeft keer op keer beloofd soevereiniteit te verklaren over Judea en Samaria. Bij drie opeenvolgende verkiezingen was dit zijn belangrijkste thema. En het merendeel van Israël geloofde hem. Telkens weer kwam hij als leider tevoorschijn. De historische stap zou door deze man gezet worden.
Met de vorming van de zogenaamde eenheidsregering onder verantwoordelijkheid van Netanyahu en Gantz, begon het duidelijk te worden dat het nog lang geen gelopen race was. De weken gingen voorbij maar er kwam geen verklaring van soevereiniteit. En vorige week verklaarde Netanyahu dat die verklaring afhankelijk was van de Verenigde Staten. Zolang Amerika geen ”toestemming” gaf was het niet mogelijk om die stap te zetten.
En nu dan, vrede met de VAE. Opnieuw staan de bewoners van Judea en Samaria in de kou. Alweer niet dezelfde rechten als de Joden die in Tel Aviv wonen.
Beide kanten van het politieke spectrum leveren commentaar op dit besluit. Zowel links als rechts wijst naar de woorden van Netanyahu èn naar zijn daden. En helaas, dan komt hij er niet goed vanaf.
Is deze vrede echt zo belangrijk dat meer dan een half miljoen Joden ervoor in de kou worden gezet? Laten we eerlijk zijn, dit is niet echt historisch. De VAE hebben nooit, maar dan ook echt nooit een bedreiging gevormd voor Israël. Totaal anders dan Egypte, dat alles ervoor ingezet had om Israël te vernietigen, met het gevolg dat Egypte zelf bijna vernietigd werd. Dàt was pas historisch, toen tussen die twee landen een vredesakkoord getekend kon worden. Maar vrede met de VAE?
Gemiste kans
Eén van de leiders in Samaria noemde dit Uitverkoop. Soevereiniteit in Judea en Samaria wordt verkocht voor een stukje papier ondertekend door een land dat geen enkele bedreiging voor Israël vormt. Het is niet meer dan gebakken lucht als dit een vredesakkoord genoemd wordt.
Als het gaat om het begrip historisch, dan kunnen we stellen dat Netanyahu bezig is een historische kans te missen. Soevereiniteit over Judea en Samaria zou echt een historische stap zijn geweest. Maar jammer genoeg heeft Netanyahu tot nog toe niet de moed gehad de daad bij zijn woorden te voegen.
Opvallend vond ik het commentaar van Naftali Bennett. Hoewel hij zijn waardering uitsprak voor het feit dat de uitstekende relatie tussen de VAE en Israël op deze manier bezegeld wordt, legde ook hij de vinger op de zere plek. Netanyahu mist hiermee een historische mogelijkheid. Maar, zo stelde Bennett, soevereiniteit over ons land zal dan van een andere kant komen!
Ik weet niet hoe het jullie vergaat als je die laatste zin leest, maar ik moest direct aan koningin Esther denken. Esther was bang om stappen te zetten ten gunste van haar volk, maar haar oom Mordechai wees haar fijntjes op het feit dat redding ook op een andere manier voor de Joden kon komen.
Esther 4:14 – Als jij nu je mond niet opendoet, nu het moment daar is, komt er van een andere kant wel uitkomst en redding voor de Joden ….
En we weten, zowel Mordechai als Bennett hebben gelijk. God wil mensen gebruiken, maar als zij niet de stappen zetten die nodig zijn, dan is God Degene die zal zorgen voor redding en uitkomst voor de Joden. Om het in politieke termen uit te drukken: Is het niet rechtsom, dan wel linksom.
Bij de profeten Jeremia en Ezechiël kunnen we lezen dat God heel scherp is in zijn verwijten aan het adres van de religieuze en politieke leiders van Israël.
Jeremia 6:14 (NBG) – Zij trachten de breuk van Mijn volk op het lichtst te genezen door te zeggen: Vrede, vrede, terwijl er geen vrede is.
Ezechiël 13:5 (NBG) – Gij zijt niet op de bressen gaan staan en gij hebt geen muur opgetrokken om het huis Israëls, opdat het op de dag des Heren zou kunnen standhouden in de strijd.
Ezechiël 13:16 (NBG) – de profeten van Israël, die tot Jeruzalem profeteerden en daarvoor een gezicht van vrede schouwden, zonder dat er vrede is –, luidt het woord van de Here Here.
De verwijten zijn duidelijk. Praten over vrede terwijl het geen vrede is, is misleiding van het volk. Ook vandaag geldt dat. Of het nu Trump of Netanyahu is, als zij beweren dat hier sprake is van vrede, dan treft hen ook deze verwijten.
Moeten wij dan nog onze eigen versie van verwijten aan de huidige regering in Israël verwoorden? Ik ben ervan overtuigd dat we dat vooral niet moeten doen. Hoe zeer we dit gebrek aan moed ook betreuren, wij zijn niet geroepen om met onze vinger naar Israël en haar leiders te wijzen. Wij hebben zelfs niet het recht om Israël iets te verwijten.
Wij hebben een andere positie gekregen. Het is onze taak om wèl in de bres te gaan staan voor het volk en land Israël. Hoe? Door God te herinneren aan Zijn beloften. We zullen namelijk geen Messías vinden in de gedaante van Trump, Netanyahu, Gantz of Bennett. Het is alleen door Gods handelen dat hier in Israël de zaken ten goede zullen veranderen.
Ik zal!
Eenheid in dit land? God beloofd dat Hij zal ingrijpen:
Jeremia 32:39 – Ik zal hen één van hart en één van zin maken, zodat ze altijd ontzag voor Mij zullen hebben en het hun en hun nageslacht goed zal gaan.
Soevereiniteit in Judea en Samaria? God heeft Zijn Woord gegeven:
Ezechiël 36:8-10 – Maar, bergen van Israël, jullie bomen zullen weer uitlopen en vrucht dragen voor Mijn volk Israël, want dat zal spoedig terugkeren. Ik zal Mij naar jullie toewenden, en jullie zullen weer worden bewerkt en ingezaaid. Ik zal veel mensen op je laten wonen, heel het volk van Israël, en de steden zullen weer worden bewoond, de puinhopen weer worden opgebouwd.
Geestelijk herstel van het Joodse volk? God weet wat Israël nodig heeft:
Ezechiël 36:27 (NBG) – Mijn Geest zal Ik in uw binnenste geven en maken, dat gij naar Mijn inzettingen wandelt en naarstig Mijn verordeningen onderhoudt.
Overvloedige zegen, een bloeiende economie? God voert Israël terug in Zijn tegenwoordigheid en dus:
Deuteronomium 7:12-15 (NBG) – Het zal geschieden, omdat gij aan deze verordeningen gehoor geeft en ze naarstig onderhoudt, dat de Here, uw God, jegens u het verbond en de goedertierenheid zal bevestigen, die Hij aan uw vaderen met een eed bekrachtigd heeft; Hij zal u liefhebben, zegenen en talrijk maken; Hij zal zegenen de vrucht van uw schoot en de vrucht van uw bodem, …. in het land, waarvan Hij uw vaderen gezworen heeft, dat Hij het u geven zou. Gezegend zult gij zijn boven alle volken (…) De Here zal alle ziekten van u afwenden (…)
Als wij al deze beloften tot ons laten doordringen dan zien we dat we niet moeten wachten totdat Israël zichzelf zal veranderen. Integendeel. Het gaat erom dat God heeft beloofd dat Hij zal handelen, Hij zal Israëls hart en handelen veranderen. En wij, wij zien uit naar dat handelen van God. Met de woorden van de profeet roepen wij uit naar de God van Abraham, Isaak en Jacob:
Daniël 9:18-19 – O Here, hoor! o Here, vergeef! O Here, merk op! Treed handelend op; aarzel niet om omwille van Uzelf, mijn God, want Uw Naam is uitgeroepen over Uw stad en over Uw volk.
Shalom vanuit Jeruzalem.
Albert de Hoop, augustus 2020